napoczęte

najtrudniej rankiem
spod jeszcze ciepłej pościeli
wyciągnąć stopy-
to jak stracić sen
który jeszcze wabi spełniającym się niespełnieniem

spod ciężkich powiek
spojrzeć przez okno w ciemność
śpiących jeszcze
                           nie budzić krzykiem


a mogłabym wyjść na balkon
czekać na słońce
                           tykający zegar dnia
                           i płakać
                           i wyć

zamiast tego robię sobie śniadanie
piję herbatę, słucham pierwszych relacji
świata (tylu zabitych, tylu rannych)

być może ktoś wygra milion
jak w lotka, ktoś zabije
ktoś umrze z miłości

z nocy przepotwarza się dzień
to pora aby wyjść zza zamkniętych drzwi