herbert(ciarnia)

Herberta znam i cenię nie od dziś. Jednak dziś od południa chodzi mi po głowie ten wiersz, nie inny, odkrywam na nowo.

Pan Cogito rozmyśla o cierpieniu

Wszystkie próby oddalenia

tak zwanego kielicha goryczy –

przez refleksję

opętańczą akcję na rzecz bezdomnych kotów

głęboki oddech

religię –

zawiodły

należy zgodzić się

pochylić łagodnie głowę

nie załamywać rąk

posługiwać się cierpieniem w miarę łagodnie

jak protezą

bez fałszywego wstydu

ale także bez pychy

nie wywijać kikutem

nad głowami innych

nie stukać białą laską

w okna sytych

pić wyciąg gorzkich ziół

ale nie do dna

zostawić przezornie

parę łyków na przyszłość

przyjąć

ale równocześnie

wyodrębnić w sobie

i jeśli to jest możliwe

stworzyć z materii cierpienia

rzecz albo osobę

grać

z nim

oczywiście

grać

bawić się z nim

bardzo ostrożnie

jak z chorym dzieckiem

wymuszając w końcu

głupimi sztuczkami

nikły

uśmiech