to, co się nie zmienia

Zawsze, kiedy zbliża się nowe, uświadamiam sobie, że będę tęsknić za tym, co stare, co zwyczajne, co (kiedy w tym jestem)niezauważalne. Wiem, że będę tęsknić za oknem w pokoju - za księżycem w nocy, za mgłą raną, za sarną za oknem, za tym, że za nim wciąż niezmiennie las i pola. Będę tęsknić za spacerami, za zbieraniem ziół, za siedzeniem na studni, za sprawdzaniem skrzynki na listy, za kołysaniem się na huśtawce, za zachodami słońca oglądanymi z balkonu. Zawsze za czymś lub za kimś tęsknimy. Zimą tęsknimy za wiosną, jesienią za latem. W tym roku miałam okazję parę razy w tygodniu od końca kwietnia do końca sierpnia przejeżdżać rowerem do pracy tę samą trasę przynajmniej trzy razy w tygodniu. W kwietniu przeczuwałam wiosnę, widziałam jak rozkwitają drzewa, Jak puste konary stają się osłonięte. Jak pola się zielenią. Przyszły upały i ranki nie były już takie przyjemne. Codzienna jazda pod słońce. Na początku wracałam ze słońcem, potem było coraz ciemniej. W międzyczasie dojrzało zboże, ziemniaki, wyrosły słoneczniki, puste zaorane pola. Aż przyszedł wrzesień. Wtedy zaczęłam śnić i wspominać szkołę.W końcu przyszły deszczowe dni, chłodne ranki, herbata z cytryną. Zaczęły mi marznąć stopy w nocy. Wczoraj przyszedł październik. Przejechałam tę samą trasę i...jedno nie zmieniło się wcale. To ten sam pan z tym samym niepełnosprawnym synem (na zdjęciu), idą tą samą drogą, w tym samym kierunku, a ja mijam ich (pewnie raz ostatni w tym roku). Syn idzie odważnie, charakterystycznie pochyla się w lewą i prawą stronę na przemian. Starszy, już posiwiały pan kroczy obok i patrzy uważnie gotowy na pomoc w razie potknięcia - tak zapatrzony w stawiane przez syna kroki, że prawie nie zauważa, gdy przejeżdżam. Strzeże. I tak przypomniał mi się cytat z pewnej kartki, którą dostałam: ,,Każdy ma swojego Anioła i każdy może być Aniołem dla kogoś". Jest jeszcze coś, co trwa niezmienie, Tęsknię. Ciągle tęsknię. Także za Kimś. To się nigdy nie zmienia, choć czasem tęsknotę wypełniam byciem. I może tylko wtedy jestem bliżej tego za czym tęsknię...

Komentarze

  1. Jak mi brakowało tego pięknego stylu opisującego prostą rzeczywistość, w istocie kto widzi prostotę tak jak Ty musi posiadać bogate życie wewnętrzne. Dziękuję.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty