Zacheuszu, zejdź prędko!

drzewo jest bezpiecznym schronieniem

wychodzę na niego by obserwować

czekać aż mnie dojrzysz

jestem mały

znowu chcę być większy

małość swoją wynieść na korony drzew

pokazać się w ukryciu

tłumaczę się

i rozliczam

i mówię o tym ile daję

chcę być poprawny

Ty przechodzisz i mówisz by zejść

by być bliżej Ciebie

bo Ty chcesz być bliżej mnie

spotkać się

w moim domu

wcale nieprzygotowanym

schodzę na ziemię

do Ciebie

*

 Panie, świat cały przy Tobie jak ziarnko na szali, kropla rosy porannej, co spadła na ziemię. Nad wszystkim masz litość, bo wszystko w Twej mocy, i oczy zamykasz na grzechy ludzi, by się nawrócili. Miłujesz bowiem wszystkie stworzenia, niczym się nie brzydzisz, co uczyniłeś, bo gdybyś miał coś w nienawiści, nie byłbyś tego uczynił. Jakżeby coś trwać mogło, gdybyś Ty tego nie chciał? Jak by się zachowało, czego byś nie wezwał? Oszczędzasz wszystko, bo to wszystko Twoje, Panie, miłośniku życia! Bo we wszystkim jest Twoje nieśmiertelne tchnienie. Dlatego nieznacznie karzesz upadających i strofujesz, przypominając, w czym grzeszą, by wyzbywszy się złości, w Ciebie, Panie, uwierzyli. (Mdr 11,22-12,2)